No Man's Sky - Çocukluk Rüyası

Küçükken en büyük hayalim astronot olmaktı. Evdeki eski ansiklopedilerden bazıları gezegenler ile ilgiliydi ve biraz okudukça kafayı sıyırmaya başlamıştım. 5 yaşında iken güneş sistemini ezbere biliyordum, gezegenlerin sırasını, özelliklerini, büyüklüklerini, yapılarını falan... Hayatımda bana o kadar keyif veren çok az şey olmuştur. Sonra kafayı daha da uzak gezegenlerde yaşamakta olan canlılara takmaya başladım. Sirius Uzay Bilimleri kafasında değil de, eskiler bilir, bilinmeyen ansiklopedisi vardı. İçi uzaylılar, garip ruhlar, cinler, kendiliğinden yanma olayları ve binbir türlü paranormal zımbırtı ile doluydu. Üstelik renkli fotoğraflar falan da olurdu. Kendimi o ciltler arasında kaybettiğimden beri uzayın sınırsızlığı ve güzelliği ile, uzaylıların absürdlüğü bir anlamda kafamda sentezlendi.

Aynı sentezi bugün Amerika'da piyasaya çıkan No Man's Sky'da da görmüştüm. Gerçekten çocukken oynamış olsam, güzel olup olmamasına bakmadan hayatımda oynadığım en güzel oyun derdim. Çünkü bu oyun random olarak oluşturulan bir evrende uzay gemin ile serbest bir şekilde dolaşmana, bu gezegenlere inip incelemene ve bir şekilde evrenin merkezine doğru yolculuk yapmana izin veriyor. Gezegenler ise tıpkı bizim sistemimizdeki gibi değişik yapılara, sıcaklıklara sahip. Farkı herhalde, neredeyse her birinde yaşam örneği görüyor olmak. -169 derecelik bir gezegende bile değişik dinozor benzeri bir şeyler geziyor. Oyunu oynamadan yorum yapmak doğru değil belki ama, böyle Interstellar'daki buz gezegeni gibi ıssız ve yalnız gezegenlerden de olsa fena olmaz.

Oyun şimdilik ülkemiz sınırlarına girmedi, pek yakında Steam'den satışa sunulacak. Benim bilgisayar kaldırır mı bilmiyorum ama en azından bol bol oyun videolarını izleyeceğim kesin. PS4'ü olan arkadaşların davetlerine de açığım.